1990 dönemi CRPG türü deneyimler için altın bir çağdı ve bugün inceleyeceğim oyunun geliştirici ekibi olan Drop Bear Bytes da kesinlikle bunun farkında. Broken Roads isimli bu yeni oyunun Disco Elysium, Fallout veya Wasteland gibi diğer benzer CRPG deneyimlerinin damarını çok daha küçük bir bütçeyle kazmaya çalışan bağımsız bir yapıt olduğu en başından belli. Asıl soru, Avustralya içerisinde geçen bu hikayenin türün gerçek klasiklerine kıyasla ne kadar iyi olduğu ve hırsının sunma yeteneğini aşıp aşmadığı. İnceleme yazımızda bu konuya daha yakından bakacağız.
Oyun kesinlikle hırslı. Çokça pazarlanan ahlaki pusula – Hümanist, Yararcı, Makyavelist ve Nihilist bakış açılarını kapsayan dört yön – rol yapma oyununa potansiyel olarak heyecan verici bir yaklaşım sunuyor. Oyunun başında yer alan bir anket, belirli bir senaryoya nasıl yaklaşacağınıza dair tercihlerinizi ortaya çıkarıyor. Siz tek başınıza kaçarken bir grup esiri geride bırakır mıydınız? İşe yarar olanları yanınıza alıp, çaresiz ailenin kendi başının çaresine bakmasına izin verir misiniz? Her cevap sizi belirli bir yola yönlendiriyor ve oyunun diyalog seçeneklerinin nasıl açılacağına dair bir tat veriyor. En azından fikir bu. Uygulama ise çok daha az tatmin edici.
Broken Roads oyununun hikayesi yavaş ama tanıdık bir şekilde başlıyor: Sert bir Outback ortamında kıyamet sonrası hayatta kalan birisiniz ve hangi karakter arketipini seçtiğinize bağlı olarak farklı bir başlangıç hikayesi görüyorsunuz. Benim durumumda, birkaç yerli tarafından başka bir kasabaya götürülmek üzere köhne bir yere gelen bir anketördüm. İlk birkaç konum küçük, başlangıçta tam konuşmaları başlatmak için belki üç ila beş NPC ve arka plan aktörleri olan birkaç tane kişi daha var. Savaşın temellerinin nasıl işlediği hemen öğretiliyor ama daha da önemlisi, oyunun her fırsatta cilasızlığıyla dikkatimi dağıtmaya çalışmasına rağmen karakterleri tanıdım ve sevdim.
Bulunduğunuz kasaba saldırıya uğradıktan ve sakinlerinin çoğu katledildikten sonra, eve dönmek yerine hayatta kalanların peşine takılmaya ve yer değiştirmelerine yardımcı olmaya karar veriyorsunuz. Bunu yapmamın nedenleri belirsiz ama oyunun çoğunda Hümanist kampta olduğum göz önüne alındığında, karakterim için iyi bir ahlaki hizalama gibi görünüyordu yapılan bu aksiyon. Diğer hayatta kalanlar oyun boyunca partinize girip, çıkacaklar. Karakterizasyonları sağlam ama bir diğer yandan da belirsiz. Büyük kişilikler yok, hatta küçük kişilikler bile yok, sadece hayatta kalmaya çalışan bir grup yorgun ve şok geçirmiş insan var. Kendilerine önem göstermek zor.
Broken Roads oyunundaki savaş, Wasteland ve XCOM gibi oyunlardan esintiler taşıyor; işlevsel ama ilgi çekici değil. Grubunuz hareket puanları ile hareket edebilir, saldırı yapabilir, eylem puanları ile eşya veya beceri kullanabilir. Siper alma gibi mekanikler açıklanmıyor ve karakterleriniz için sunulan beceriler ya nadiren kullanılacak kadar spesifik ya da aksiyon puanlarınızı standart saldırılara harcamaktan çok daha az etkili. Düşmanların yapay zekası çok az nüansla sadece saldırmaya ayarlanmış gibi görünüyor. Kendimi her yerde çatışmadan kaçınırken buldum. Rastgele karşılaşmalardan kaçabilir veya birçok görevde olası düşmanlardan konuşarak kurtulabilirsiniz.
Savaşlardan kaçamadığınız zaman ise… Umarım seviye atlamış ve yükseltilmiş bir silah almışsınızdır, yoksa işler sizin için çok zorlaşacak. Orijinalliğin yokluğunda bunlar normal silahlarla aynıdır ancak +1, +2 ve benzeri şekilde etiketlenmiştir. Adamlarınızı hareket ettirir, ateş eder, isabet etmesini umar ve tekrarlarsınız. Düşman da aynısını yapıyor. Bu can sıkıcı derecede yavaş ve animasyon da yardımcı olmuyor. Ayrıca diğer insanların veya yeşilliklerin arkasındaysa hedef almak için düşmanları kolayca seçemiyorsunuz. Yani, oyunun savaş elementleri arasında zevk alacak herhangi bir şey ne yazık ki bulunmuyor ve bu inanılmaz bir hayal kırıklığı yaratıyor.
Ahlaki pusulanın karakteriniz ve yol arkadaşlarınız üzerinde bir etkisi olabileceğini düşünebilirsiniz ama durum öyle değil. Broken Roads yapıtının ilgi çekici önermesi hızla bir kenara bırakılıyor ve diyalog seçimlerinin etkisi göz ardı ediliyor. Ahlaki bir ikilemde gezinirken seçtiğiniz diyaloglar, standart olarak iyi/kötü/kötücül/nötr cevapların üzerine yerleştirilmiş renkli bir yazı tipiyle mevcut. Eylemlerinizin etkisi bu kadar önemsiz olduğunda bir hikayeye yatırım yapmak çok zor. Bir kasabanın şüpheli belediye başkanına seçimlerde ya da aynı derecede şüpheli muhalefetine yardım edebilirsiniz ama her ikisi de karakterinizin gelişimi açısından kayda değer bir şeyle sonuçlanmaz.
Aynı zamanda, seyahat arkadaşlarınız ki onlara iyi bir liderin nasıl olması gerektiğini sorduğunuzda hepsinin farklı yanıtlar verdiği göz önüne alındığında, ahlak konusunda açıkça kendi fikirleri var: Açıkça yozlaşmış bir kadına yardım etmenizi veya iyi bir topluluk liderini mahvetmenizi kayıtsızca kabul ediyorlar. Onlarca sene önce çıkmış olan benzer oyunlarda bile hizalanmalarına aykırı bir eylemde bulunduğunuzda partinizin üyeleri sürekli olarak öfkelenerek sizi bırakabiliyordu. Burada bir süper silahla, bir kasabada büyük bir delik açtığınızda omuz silkmek bile yok.
Oyunbazlık, sıradanlığın arasından parlama şansı bulduğunda, Broken Roads yapıtının eğlenceli anları ortaya çıkıyor. Bir sandviçin içine gizlenmiş bir testere kullanarak bir adamı hapisten kaçırabilir veya bir saklambaç oyununda sıkılmış bir yerel tarafından kasabanın etrafına gizlenmiş bir köpeği arayabilirsiniz. Haritada gezinmek, örümcekler de dahil olmak üzere düşmanlar tarafından başlatılan rastgele karşılaşmalarla sonuçlanabilir. Oyunda kullanılan bu Avustralya temelli mizah eğer baştan sona devam etseydi, görevleri biraz daha katlanılabilir hale getirebilirdi ama oyun süresini uzatmak için bana verilen diğer boş görevlerle pek ilgilenmedim.
Tüccarların satacakları her türlü yiyecek, silah ve alet var ama başlangıçta hangilerinin yararlı olacağını ve hangilerinin sadece vitrin süsü olduğunu bilmek zor; eşyaların detay metni gerçekten bir şey söylemiyor. O alet kutusunu almalı mıyım? Ne için kullanılacak? Peki ya şu felsefi metinler önemli mi? Neye ihtiyacınız olabileceğini ve neyin göz ardı edilebileceğini tahmin etmek zorunda bırakılıyorsunuz. Başlangıçta çok sınırlı paranız olmasaydı bu iyi olabilirdi ama geliştiricinin muhtemelen öngörmediği kararlar hakkında stres yaşayabilirsiniz bu yüzden. Ayrıca, ahlaki pusulanın da ne için kullanılabileceğini bilmek istiyorum.
Normal görevlerin yanı sıra, tüccarlardan satın alınan ve daha sonra tanıştığınız kişilere teslim edilen benzersiz öğeleri kullanan girişimler, farklı bir tür getirme-götürme tipi görevler var. Bunların amacı, çevreniz veya sakinlerin geçmiş hikayeleri hakkında bazı ek bilgilerin kilidini açmak gibi görünüyor ama bir oyun öğesi olarak çok basitler; sadece bir tane satan her dükkandan benzersiz bir eşya satın alıyorsunuz ve onu isteyen bir NPC bulduğunuzda, XP ve bazı bonus sohbet karşılığında otomatik olarak sizden alınıyor. Bu görevlerin “getirme” kısmı bile bastırılmış. Ayrıca, oyunun yapım kalitesi nedeniyle çıkış tarihinin geirye çekilmesine rağmen hatalar da var.
Oyun, günlük her görevi günün aynı saatinde işaretliyor. Navigasyon zaman zaman sorunlu; grubunuz bir hedefin etrafına tam olarak yerleşene kadar konuşmaları tetikleyemiyorsunuz, bu da gruptan bir veya daha fazlasının dolambaçlı bir rota izlemesi ve haritanın yarısını terk etmesi anlamına geliyor. Bir yerleşim yerine girmek için belirsiz bir bilgi bulmamı gerektiren bir görev gibi aktif girdilerim olmadan tamamlanan görevler yaşadım. Muhafız, diyalog seçeneklerini yanlışlıkla oynamam sayesinde beni içeri aldı; ondan daha önceki bir soruyu sormasını istedim ki daha önce bana hiç sormamıştı ve bunu yaptıktan sonra, bir şekilde doğru cevabı bir seçenek olarak aldım. Başarı elde edildi ama kafa karıştırıcı bir şekilde…
Tetikleme noktaları bazen beni haritanın yarısına, daha sonra taşınmış olsalar bile bir NPC ile ilk tanıştığım yere götürüyordu. Daha sonra partimden kilometrelerce uzakta bir konuşma başlattılar ve kendimi bir çölde bağırıyormuşum gibi hissettirdiler. Bazı karakterler başlarının üzerinde bir sohbet simgesi olmasına rağmen yanıt vermedi, bazıları ise kendilerini tanıtanlarla çelişkili hissettiren bir önsöz olmadan doğrudan ticaret ekranına daldı. Kurtarmaya çalıştığınız potansiyel bir parti üyesinin, onu kurtarmamış olsanız bile seçilebilir yoldaşlar listenizde görünmesi gibi daha büyük sorunlar da var. Bu da kurtarma görevini tamamen ortadan kaldırıyor.
Başka bir zamanda da bir konumu keşfettiğimde ekran kilitlendi ve oyunu yeniden yükleyene kadar keşfetmek için partimi haritada daha fazla hareket ettirmeme izin vermedi. Bunların ara sıra ya da küçük sorunlar olduğunu söyleyebilseydim, daha affedici olabilirdim ama tüm bu problemler birleşiyor ve sıkıcı savaş, uyuşuk navigasyon ve sıradan görevleri de göz önünde bulundurduğunuz zaman oynaması eğlenceli olmayan bir oyun ortaya çıkıyor. Broken Roads yapıtının daha iyi olmasını gerçekten isterdim; kendine has bir kişiliği var. Diyaloglar ve açıklayıcı metinler beni içine çekti. Disco Elysium gibi hemen değil ama kendine has bir cazibesi var.
Karakterler tuhaf stereotipler değil, düşmanca bir dünyada hayatta kalan insanlığın ince tonları: Ailesi onu çocukken evden kovan geniş gözlü bir müzakereci; sert bir çift kardeş; affedilmek isteyen genç bir adam; inatçı bir genç. Sesleri özellikle ayırt edici değil ama hepsi diyalog kutusundaki kelimelerin üzerine geldiğinizde sizin için çevrilen Avustralya argosuyla birlikte ortama katkıda bulunuyor – bazen mantıklı olmasa da otantik bir yapı katılıyor.
Broken Roads ne yazık ki durumuna uygun bir şekilde adlandırılmış. Burada daha iyi geliştirilmiş ve daha ilgi çekici bir deneyim için çığlık atan sistemler var. Yine de bu duruma ulaşmak için tüm paketin dezenfekte edilmesi gerekiyor; hatalar oyun kırıcı olmasa da keyfi önemli ölçüde etkiliyor. Belki bir yıl içinde Cyberpunk 2077 seviyesinde bir elden geçirme ile bu durum tersine dönebilir. Şu anda, kesinlikle ideal bir oyun değil. Oyun harika bir RPG deneyiminin unsurlarına sahip ama bunlar bozuk bir görev sistemi, sıkıcı savaş ve çok sayıda hatanın altında gömülü.
