Yooka-Replaylee, ilk oyunun nostalji ama pürüzlü olan hatırasını alıp, bugünün platform oyunu alışkanlıklarına yeniden yontan bir “ikinci deneme” gibi hissettiriyor. Ortada kesinlikle basit bir çözünürlük artışı yok; kontrol duyusundan tutun da seviye akışına, eşya ekonomisinden ve hatta ara yüzün tamamına kadar geniş bir ameliyat yapılmış. İlk dakikadan itibaren amaç net: 2017 yılının oyununun çekirdeği koruyup, bugünün tempolu, anlaşılır ve pürüzsüz bir deneyimine çevirmek. Bu yüzden oyun, basit bir “remaster” projesinin ötesinde hissettiriyor.
Hikaye modunun yapısı, açılış ve anlatı akışı baştan düzenlenmiş. Yeni, diyalog ve görev yerleşimiyle genişletilmiş bir giriş, Yooka ile Laylee’nin macerasına daha güçlü bir motivasyon veriyor; bazı hikâye vurguları yer değiştirmiş ve öğretici bölüm çok daha cilalı. Yani, açılış tamamen yeniden tasarlanırken, oyunun anlatısı genelinde önemli miktarda değişiklik var; bu kanonik bir yeniden anlatım ve uzatılmış bir final gibi hissettiriyor. Benim oynayışımda tempo daha iyiydi.
Keşif omurgası hâlâ Hivory Towers merkezinden açılan beş büyük dünyanın etrafında dönüyor ama nasıl keşfettiğiniz değişmiş. Artık dünyaları genişletmek için Pagie harcayıp menüye atmak yok; baştan geniş, açık alanlara giriyor ve neredeyse tüm hareket setiniz en baştan kullanımda. Her bir dünyaya saçılmış bol miktarda Pagie (oyun bu sayıyı belirgin şekilde artırmış) ve esnek ilerleyiş, özellikle ilk oyunu bırakmış oyuncular için daha davetkâr bir ritim yaratıyor.
Yine de bu özgürlük iki ucu keskin bıçak: Geniş alanlar yer yer fazlaca yayvan hissedebiliyor, işaretleyici nirengi noktaları azaldığında yön duygusu zayıflayabiliyor. Kademeli alan genişletmesinin kaldırılması bazen maksimum boydaki seviyelerde düzensiz zorluk sıçramaları yaratabiliyor ve harita düzeni sık sık dağınık bir izlenim veriyor. Harika bir ritimle akarken bazı bölgelerde yön bulmanın, “neye önce gideyim” kararının gereğinden fazla oyuncuya bırakıldığı hissi doğuyor. Bu konuda bence orijinal deneyim çok daha iyiydi.
Kontrol hissi ise belirgin biçimde daha keyifli. Reptile Roll’ün dayanıklılığa bağlı olmaması ve Tail Twirl’ün daha uzun bir girdap gibi akması, zemin üstü mikro manevraları tatlılaştırıyor. Kamera da çok daha uslu; seri dönüşlerde takılmak yerine sizi izliyor, hassas atlayışlarda güven veriyor. Bu “akış” duygusu özellikle benim deneyimlediğim PlayStation 5 Pro sürümünde güçlü ve “her şey daha pürüzsüz hissettiriyor” saptaması kolaylıkla yapılabilir bence.
Yol bulmayı ve tamamlamacılığı sevenler için harita, hızlı seyahat ve görev/collectible takip listesi artık standart; hatta haritada çeşitli noktalara yerleştirilmiş “Mark” adlı yer imi karakterine ışınlanıp belli Pagie’lerin yerini ücret karşılığı açtırabiliyorsunuz. Vendi’den Tonics satın almak için para (coin), Trowzer’dan dayanıklılık ve tonik yuvaları gibi yükseltmeler için quill kullanımı, ekonomi döngüsünü sezgisel bir çerçeveye oturtuyor. Bu kalite artışları, ilk oyunun pürüzlü kenarlarını törpüleyen akılcı dokunuşlar olarak kendilerini ortaya koyuyor.
Toplama ve özelleştirme cephesinde kapsam genişlemiş: 35 yeni Tonics ve 100’ü aşkın kozmetik, oynanışı hem ufak güçlendirmelerle ince ayar yapmanıza hem de görsel bir kimlik kurmanıza izin veriyor. Ayrıca Pagie miktarının artırılması, haritaların boş hissettirdiği o eski duyguyu dağıtıyor. Bu noktalar, yenilikler listesi bakışında da açık; oyunun koleksiyon düzenine getirilen bu düzenleme, bitirme koşuşturmasını hem daha okunur hem de daha ödüllendirici kılıyor.
Mini oyunlar ise kökten elden geçirilmiş: Rextro’nun arcade’inde artık top-down/isometrik küçük platform bölümleri oynuyor, Rextro’nun ısırığını kullanarak blokları parçalayıp madalyalar topluyorsunuz. Bu değişim, ilk oyundaki en tartışmalı yan içeriklerden birine enerji veriyor ve keşif akışını kesmeden keyifli bir tempo kırılması yaratıyor. Bence tempo ve çeşitlilik adına isabetli bir güncelleme olmuş tüm bunlar ve gerçekten sevdim oyunu oynarken.
Görsel ve işitsel katmanda Yooka-Replaylee içerisindeki çıta gözle görülür biçimde yükselmiş. Aydınlatma, malzeme çalışması ve çevre detayındaki sıçrama; özellikle benim deneyimimde bir üst kuşağa taşınmış izlenimi veriyor. Öte yandan yeniden düzenlenen müziklerin Prag Filarmoni Orkestrası tarafından kaydedilmiş olması, temaların çizgi filmimsi enerjisini daha dolgun bir orkestrasyonla taşıyor. Bu iki cephe, “eskinin ruhu ve bugünün tekniği” sentezini yapıyor. Performans tarafında da işler platforma göre farklı; Nintendo Switch 2 sürümü 30 FPS ile sınırlı.
Ayrıca özellikle bekleme modundan dönüşte sesin kaybolması ve nadir çökme gibi teknik aksaklıklar var. Buna karşılık diğer sürümler 60 FPS ve Steam Deck üzerindeki 45 FPS akıcılığı, Nintendo Switch 2 tarafının performansına göre daha pürüzsüz bir his veriyor. Tüm bunlara rağmen düzen duygusu her zaman hedefi tutturmuyor. Geniş, iç içe geçmiş araziler bazen amaçsız geziniyormuş hissi verebiliyor; görev yerleşimleri arasındaki bağ dokusu gevşediğinde yönlendirme azalıyor.
Sonda iki küçük pürüz daha var: PlayStation 5 Pro üzerindeki deneyimim boyunca nadir de olsa bir meydan okuma sonunda yumuşak kilitlenmeye benzer bir durum yaşadım; yeniden yükleme ile çözüldü. Ayrıca bazı boss düelloları, bekleme penceresi fazla uzun olduğu için ritmi öldürebiliyor. Bunlar, genel akışın yanında küçük ama hissedilir çentikler. Toparlarsam, Yooka-Replaylee, ilk oyunun sevilecek yanlarını gün yüzüne çıkaran, kaba köşelerini törpüleyen ve kontrol/akış hissini çağın standardına çeken bir yeniden yapım. En büyük kazanımı, ellerinizin altındaki hareket seti ve pratik yaşam kalitesi artışlarıyla “oynaması kolay, bitirmesi dolu” bir çizgi yakalaması.
En büyük açığıysa bazı dünyaların hâlâ yeterince bestelenmiş bir coğrafya gibi hissettirmemesi ve Nintendo Switch 2 üzerindeki 30 FPS ve çıkış kusurları. Bu tabloya fiyat/erişim notunu da ekleyeyim: Dijitalde oyun 29,99 USD ve orijinal oyunun dijital sahiplerine platform aileleri içinde %30 indirim, cazibeyi artırıyor. Bu koşullarla benim tavsiyem, platform tercihinize göre almak ama taşınabilir tarafta akıcılık önceliğiniz varsa PC, PlayStation ve Xbox sürümlerine yönelmek.
