Sporla iç içe büyüdüm ama golf hiçbir zaman tam anlamıyla içine düştüğüm bir branş olmadı. Tabii ki daha önce birçok kere golf temelli video oyunlarını oynadım, hatta gerçek hayatta izledim de. Yine de diğer sporlara gösterdiğim yakın takibi golfe hiç göstermedim. Buna karşın, golf temelli video oyunlarını gerçek spora yeni ısınmış olsam da hep çok sevdim. Mario Golf: Toadstool Tour oyundan tutun da EA Sports PGA Tour yapıtına kadar birçok golf oyununu oynadım. 2017 yılı çıkışlı Everybody’s Golf de uzun süre rotasyondaydı, o oyuna da bayılırım.
Bu yüzden Everybody’s Golf Hot Shots oyununun bu yıl çıkacağını görünce gerçekten heyecanlandım. Heyecanın arkasından hemen bir tereddüt geldi; zira 1999’dan beri seriyi yapan Clap Hanz bu yeni oyunda yok, direksiyon HYDE’a emanet. Yine de temel sağlam olduğu için işlerin güzel gideceğini düşünmüştüm… Pek de öyle olmadı. Ne yazık ki işler iyi gitmiyor. Arcade golf türüne yıllardır beslediğim sevgiye ve gerçek golfe artan ilgime rağmen Everybody’s Golf Hot Shots, tee’den feci bir slice atıp yüz metre dışarı düşen top gibi hissettiriyor.
Everybody’s Golf Hot Shots içerisinde eğlendiğim anlar oldu ama çoğu zaman bu eğlenceyi zorla söküp aldım. İyi haber şu: Bu yapıt, sizi bekletmeden oyuna sokuyor. 2017’deki oyunu ne kadar sevsem de yeni kayıt dosyasına başladığınızda zorunlu giriş bölümü can sıkardı. Bu kez yardımcı tekerlekler çoğunlukla en baştan sökülmüş ve “sahaya buyur” denmiş. Öte yandan bu, oyunun daha başında “Hot Shots hazır bir tur oyuncusu değil” sonucuna varmanız anlamına geliyor. Teknik performans zayıf ve bu da daha ilk andan oyunu baltalıyor.
Önce, sorun sadece karakterlerin jestlerinde ve topun havada süzülüşünde beliriyor sandım. Can sıkan ama affedilebilir bir durum olurdu bu ama asıl problem, dalgalanmanın doğrudan vuruş gücü göstergesine yansıması. Swing ölçeri takılıp durunca Everybody’s Golf Hot Shots oyununun iyi bir golf oyunu olma şansı anında ortadan kalkıyor. Oysa tüm sistem, Hot Shots ve Mario Golf geleneğinden bildiğimiz üç tuşlu swing girdisine dayanıyor. Bu mekanizma düzgün işlemezse oyunu kurtaracak başka bir şey kalmıyor ne yazık ki. Bunun başka bir açıklaması yok.
Everybody’s Golf Hot Shots oyununda daha beteri de var. Bahsettiğim teklemenin ritmine alışıp girdilerinizi ona göre telafi edemiyorsunuz. Bazen oyun akıyor, güç barı pürüzsüz doluyor. Bir sonraki vuruşta tam harekete başlarken bar minik minik takılmaya başlıyor ve tek yapabildiğiniz, tuşa bastığınız anların doğru algılanması için dua etmek oluyor. Çoğu zaman bu performans düşüşü ya gücü ya isabeti ya da ikisini birden bozuyor, sonuçta top ya vahim bir slice ya da sert bir hook hâline geliyor. On dakika içinde hevesim kursağımda kaldı ve oyun hiçbir noktada toparlanmadı.
Bir de yağmura yakalanırsanız geçmiş olsun; eklenen damla efektleri her şeyi daha da bozuyor. Diyelim bu tutarsız ölçere bir şekilde ayak uydurdunuz; yine de pek fark etmiyor. Nedenini anlamadığım biçimde topun yönü ve mesafesi aşırı rastlantısal hissettiriyor. Karakterin “Control” değeri etkili olabiliyor ama nihayetinde bu oynaklık hep var. “Fena vurmadım” diye düşündüğünüz bir topta topun p rough’a kayması, bunkere gömülmesi ya da green’i birkaç santim fazla geçmesi kadar moral bozan az şey var. Elbette rüzgâr ve benzeri etkenler var; sorun onlar değil.
Oyun bazen hiçbir sebep yokken sizi cezalandırmayı seçiyor ve iş başa düşüyor. Everybody’s Golf Hot Shots en azından iki alternatif swing ölçeri daha sunuyor: Biri backswing sırasında görsel geri bildirime dayanıyor, diğeri bildiğimiz güç barının kavisli versiyonu. Sonuçta ikisi de düz, üç girdili klasik bar kadar iyi değil; vakte değecek yenilikler sayılmaz. Hangi swing tarzını seçerseniz seçin, aynı problemler sürüyor. Oyun kısa aralıklarla düzgün aktığında atışlarımın topun uçuşuna doğru yansıdığını hissedip keyif aldığım oldu ama bu anlar nadirdi ve çabucak kayboluyordu.
2017’de kendi avatarınızı yaratmayı, kıyafet ve ekipman alışverişini, tur sıralamasında yükselmeyi sevdiyseniz kötü bir haber daha var. Burada kişisel karakter yaratma yok. Bunun yerine iki kişilik kısır bir başlangıç kadrosuyla yola çıkıp toplam 30 hazır golfçüyü teker teker açıyorsunuz. Yeni oyuncular açma ilerlemesine temelde razıyım ama kıyafet rengi değiştirmek dışında kişiselleştirme şansını kaybetmek üzücü. Daha da fenası, mevcut karakterlerin çoğu sürekli aynı anlamsız lafları geveleyerek insanı sinir ediyor; birkaç turdan sonra sesleri tamamen kapatmak zorunda kaldım.
İşte birebir duyacağınız repliklerden bir demet, her biri yüz kez tekrarlanıyor: “Bu çok cringe.” “Sol kolumdaki şeytani ejderha kıpırdanıyor, ahh!” “Aman tanrım! Resmen akıyorum şu an.”. Ben de içimden sürekli “Vah vah” deyip durdum. “JRPG hiç oynamadın mı? Karakter lafları bu işin parçası, alışıyorsun,” diyebilirsiniz. Ben de pek çok oyunda bu tip çıkışların zamanla sempatikleştiğini gördüm. Persona benim için efsane bir seri ve oradaki kamp havasındaki şakalı diyalogları severim.
Everybody’s Golf Hot Shots ise bu değil. Burada gürültü çok hızlı yoruyor. Üstüne üstlük tribün ve cadde muhabbeti de hiç susmuyor; herkes birbirinin lafını kesiyor. Karakterlerin tuhaflıklarını kabullenip favorilerimi bulmaya hazırdım. Teoride, kendini ejderha ruhu tarafından ele geçirilmiş sanan bir golfçü fikrini bile sevimli bulabilirim ama bir maçta bunu üç yüz kere duymam gerekiyor mu? Görünmez ejderhayla boğuşup yere kapanması ve put çizgimi kapatması şart mı?
Bitmeyen lakırdı ve mimikler gerçekten dikkati dağıtıyor; sonunda karakter ve kalabalık seslerini komple kıstım. Caddie’yi de kısmak isterdim ama arada zor bir put hakkında işe yarar ipuçları veriyor, o yüzden o sesi katlandım. Tek oyunculu cephesi ise birkaç modla geliyor. Klasik Stroke ve Match Play var, ayrıca yalnız başınıza sahayı turlayabileceğiniz bir pratik modu da bulunuyor. Asıl yük Challenge Mode ve World Tour’da. Challenge Mode, tek bir sahada giderek zorlaşan rastgele turnuvalar sunuyor. Kimisi 18 çukur tam tur, kimisi 6 ya da 9 çukur.
Belirli bir saha ve zorlukta yeterince turnuva kazanınca Versus Match ile yeni bir golfçüye meydan okuma hakkı kazanıyorsunuz; onu geçince sıradaki sahayı açıyorsunuz. Döngü fena değil ama oyunun öğütme tarafını çok hızlı besliyor. Başlangıçta oynanabilir tek bir sahayla yetinmek zor oluş. Diğer oyunlarda içerik açmayı seviyorum ama bu kadar çok şeyi en başta kilitlemek tartışmalı bir tercih. İlk anda bir saha ve iki golfçü epey tatsız. Eninde sonunda 10 saha ve 30 golfçü iyi bir havuz ama oraya varmak epey grind istiyor. Bu da oyun vasat olunca bayağı zor oluyor.
World Tour temelde Hikâye Modu. 30 golfçünün her birinin tamamlamanız gereken kendi görev seti var. Her meydan okumadan önce ve sonra, bir ya da iki karakterin seslendirmesiz görsel roman tarzı kısa sahnelerini izliyorsunuz; çoğu da işe yaramaz boş yazılar gibi. Tamamen atlayabiliyorsunuz; demek ki geliştiriciler de bunların şart olmadığını biliyordu. Everybody’s Golf Hot Shots oyununa eklenen bir diğer yenilik gece golfü. Pratikte hava karanlık ve topunuz parlıyor. Bu kadar.
Çevrim içi taraf mevcut. Stroke ya da Match için oda kurup katılabiliyorsunuz. Hazır bir sahada belirlenmiş sayıda çukurda süreli liderlik tablosunda yükselmeye çalışabilirsiniz. Yerel çok oyunculu da var; koltuğa bir arkadaşınızı alıp birlikte oynayabiliyorsunuz. Bahsedilecek son mod ise Wacky Golf; tek oyunculu ve yerel çok oyunculuda açık. İçinde Colorful Mode, Scramble (Alternate Shot), Survival (çark çevirip rakibinizin sopalarını çalıyorsunuz) ve Boom Golf var. Söze değer olanlar Colorful ve Boom. Biraz onlardan bahsedeyim isterseniz.
Colorful Golf, sahaya rastgele renkli iniş bölgeleri serpiştiriyor; kimisi avantaj, kimisi dezavantaj, kimisi de eşya veriyor. Green üzerinde ekstra delikler çıkarmak ya da rakibinizin topunu sabote edecek bir hayvan çağırmak gibi sürprizlerle maçı ilginçleştiriyor. Arada bir arkadaşla açıp gülüp geçmelik bir mod. Boom Golf ise çimlerin altına gizlenmiş yirmi bomba yerleştiriyor; menzile inerseniz patlıyor ve topu rastgele bir yöne fırlatıyor. Kaotik ve komik olabiliyor ama tamamen şansa dayalı, strateji kurma imkânı yok. Yine, arada bir eğlendirebilir fakat esprisi çabuk bayatlıyor.
Öğretici ve anlatım tarafında oyunu ayrıca tebrik ederim; giriş seviyesi için oldukça ulaşılabilir. Elbette tam bir simülasyon değil, PGA Tour 2K25 gibi bir oyuna kıyasla çok daha sade. Yine de ben türde arcade yaklaşımı tercih etsem bile gerçek dünyadan tanıdık stratejilerin de oyuna yansımasını isterim. Beklediğinizden fazla gerçekçi mekanik ve golf felsefesi mevcut ve hepsi yardım kutuları ile kısa ama gayet iş gören eğitim bölümünde iyi açıklanmış. Tutkulu bir golfçüye sürpriz olmaz ama bilgileri tazelemek için oldukça faydalı gördüm efendim.
Öğretici ve anlatım, golfe tamamen yeniyseniz bile hızlıca hız kazanmanıza yardımcı olacağını düşünüyorum; hatta gerçek golfe bakışınızı biraz daha netleştirebilir. Ne yazık ki bu bir eğitim yazılımı değil ve öğrendikleriniz, yukarıda saydığım teknik sıkıntıları taşıyan bir oyun deneyimine tercüme ediliyor. Yine de yeni başlayanlara el uzatan bu detaycılığı seviyorum; gerçek sahaların önemli bir kısmı aynı sıcaklığı vermez.
Bir noktada “Acaba serinin eski oyunlarını yanlış mı hatırlıyorum, bu oyuna fazla mı yükleniyorum?” diye düşündüm. 2017 yılının oyununda hatırı sayılır zaman geçirmiştim ama ana seriyle araya sekiz yıl girdi; belki hafızam yanıltıyordu. Test etmek için o oyunu yeniden araştırdım. Meşhur uzun giriş anlatımını bir kez daha çektikten sonra sahaya çıktım ve fark anında hissediliyor. Eski oyunun swing ölçeri tereyağı gibi akıyor. Vuruşlar şıp diye oturuyor, top mantıklı bir uçuş çizgisi izliyor.
Oyun harika hissettiriyor. Birkaç çukur oynadıktan sonra Everybody’s Golf Hot Shots oyununa geri döndüm ve maalesef her açıdan ne kadar daha kötü hissettirdiği çok barizdi. Üstelik sadece his değil. Eski oyun bence hem görsel olarak daha çekici hem de tasarımı daha ilginç. Müzikleri de daha akılda kalıcı. Dokular daha iyi. Eğlence duygusu daha net parlıyor. Golf arabası sürmek anlamsız ama çılgınca keyifli. Yeni oyunda bunların çoğu yok.
Eski oyunun tuhaf merkez dünyası hâlâ şart gibi gelmeyebilir fakat Clap Hanz’ın orada bir şey denediği hissi veriyor. Bu duygu tüm oyuna yayılıyor: özen ve yenilik çabası var ve yıllar sonra bile bunu takdir ediyorum. 2025 tarihli Everybody’s Golf Hot Shots oyununun tek belirgin artısı daha iyi karakter modelleri. Sekiz yıl aradan sonra bunu söylemek tuhaf ama durum bu. Hemen her açıdan geriye gidiş var bu iki oyun arasında ve bu inanılmaz üzücü.
Tüm bunların haricinde, 2017 yılının Everybody’s Golf oyununun kulüplerin tek tek seviye atladığı, iyi vuruşlarla güçlendiği o harika, ödüllendirici sistem de kaldırılmış. Everybody’s Golf Hot Shots içerisinde bunun yerine karakterler seviyeleniyor ve kademeli yetenek/özellikler açıyorlar; çoğu da doğru dürüst açıklanmıyor, tam olarak ne yaptıklarını hâlâ bilmiyorum.
Everybody’s Golf Hot Shots içerisinde elimizde kalan iskelet gibi bir paket ve oynanış, fidget spinner’ların popüler, Get Out yapıtının yılın filmi olduğu günlerdeki oyundan belirgin biçimde daha kötü. Bir oyuna bu kadar yüklenmeyi sevmem ama bu oyun beni ciddi anlamda hayal kırıklığına uğrattı; yeni ekiple seri nereye gidiyor diye endişe ediyorum.
Dilerim ki bu oyun toparlanır, grind hissi hafifler ve performans öyle bir seviyeye gelir ki oynarken doyumsuzluk ve sinir yerine tatmin duyulur. O zamana kadar bu deneyimin beni eski oyuna geri döndürmüş olmasına memnunum. Bir süre daha orada vakit geçireceğim; arcade golf özleminiz varsa siz de aynı yolu izleyin derim. Şimdiki hâliyle yeni oyunu tee kutusunda bırakmak en iyisi.
Everybody’s Golf Hot Shots maalesef ıskalayan bir vuruş. Sürekli tekrarlanan performans sorunları doğrudan vuruşunuzu baltalayarak deneyimi öldürüyor; oynanış ise fazlasıyla tutarsız ve rastlantısal. Modlar yetersiz, karakter yaratımı olmaması can sıkıcı, hazır karakterlerin çoğu da itici. Serinin hayranları klasiklere ya da Everybody’s Golf oyununa yönelmeli. Bu yeni oyun vasat.
